Ar bugel koar (Il bambino di cera) è un gwerz bretone originariamente composto da diciotto quartine. Andréa Ar Gouilh (in “Marc’h Gouez”,1976) ne interpreta le sette qui riportate, Denez Prigent, solamente sei nella seconda edizione di “Ar Gouriz koar” nel 1996. Precedentemente, Kristen Noguès l’aveva inserita nel suo LP d’esordio “Marc’h Gouez” (1976), proponendone però dieci quartine.
Bugel Koar è il nome del gruppo creato da Marthe Vassallo con Philippe Ollivier nel 1999.
Ar bugel koar Na mar karje Landregeriz Alc’houezañ kloz dor o iliz, Na vije ket ur bugel-koar Bet badezet en skeud al loar. Ar Vagerez a c’houlenne Eus ‘n aotrou Penfeunteun, un deiz: Ho merc’h ‘deus graet ur bugel-koar, ‘Vit ho kas diwar an douar: – Roit, ma merc’h, ho alc’houezoù, ‘Vit ober mezh d’ar gwall-deodoù! – Alc’houez an arc’h am eus torret, Me n’am eus ken alc’houez ebet. – ‘N aotrou Penfeunteun kounnaret, En ur vouc’hal a zo kroget; An arc’h kerkent en deus drailhet, Ar bugel-koar a zo kavet. ‘N aotrou Penfeunteun a lâre D’he bennherez, neubeut goude: – Deiz-sul, goude an ofern-bred, Ma fennherez, c’hwi ‘vo losket! – Ar bugel-koar, ar bennherez, Ar baeron hag ar vaeronez, O-fevar ez int bet losket Dirak an boll bopl dastumet; An aotrou-kozh a ouele stenn, Hag a ziframme e vlev gwenn, O welet e verc’h o leskiñ, Pa n’en doa bugel nemeti! | Il bambino di cera Se la gente di Tréguier si fosse preoccupata Di chiudere la porta della propria chiesa Non si sarebbe battezzato un bambino di cera Alla luce della luna La nutrice disse un giorno Al Signor Pennfeunten: “Vostra figlia ha fatto un bambino di cera Per farvi morire” “Figlia, datemi la chiave del vostro baule Per far vergognare le malelingue” “La chiave del baule l’ho perduta Non ce l’ho più la chiave” Il Signor Pennfeunten preso dalla collera Si mise a urlare Ruppe il baule E trovò il bambino di cera Il Signor Penfeunten disse alla sua unica figlia poco dopo: “Domenica dopo la messa Senza eredi, sarete bruciata” Il bambino di cera, la ragazza Il padrino e la madrina Furono bruciati, tutti e quattro Davanti a tutti Il vecchio uomo piangeva dolorosamente Strappandosi i capelli bianchi Nel veder la figlia bruciare Dato ch’era la sua sola bambina |
(Versione “GWERZIOU BREIZ IZEL” – Testo raccolto da Prosper Proux a Plouigneau
e pubblicato da François-Marie Luzel in “Gwerzioù Breizh-Izel” nel 1868)
(Traduzione italiana e note di Flavio Poltronieri dal volume “Koroll Ar C’hleze”
– Danza della Spada – Raccolta di testi bretoni contemporanei – 1985)
LINK
http://per.kentel.pagesperso-orange.fr/ar_bugel_koar_11.htm
http://per.kentel.pagesperso-orange.fr/ar_bugel_koar_21.htm